Szkoła Podstawowa w Gaboniu powstała w 1885 r. Wówczas jeden nauczyciel prowadził jednooddziałową szkołę w prywatnym mieszkaniu. Były również organizowane kursy edukacyjne dla dorosłych. Odrębny, drewniany budynek przeznaczono do użytku w latach trzydziestych, zwiększając równocześnie różnorodność przedmiotów nauczania i ilość zatrudnionych nauczycieli.
   

    Po około siedemdziesięcioletnich zmaganiach obejmujących funkcjonowanie szkoły w bardzo trudnych warunkach socjalnych, potykając się równocześnie o dotkliwe wydarzenia historyczne i gospodarcze – społeczność szkolna wystąpiła w latach sześćdziesiątych z inicjatywą budowy nowego gmachu, na miarę nowoczesnych potrzeb.
    Zaangażowanie uczniów i ich rodziców w społeczną działalność na rzecz środowiska było ogromne. W 1963 r. wszyscy pracowali przy budowie dróg i mostów. Dokonywano kapitalnych remontów „starej szkoły” wówczas już ośmioklasowej. W 1968 r. miała miejsce elektryfikacja wsi, co było dużym udogodnieniem w pracy szkoły. W tym samym roku zadźwięczał również po raz pierwszy – telefon.


    Uczniowie z zapałem sadzili młode drzewka. Rozkwitała praca pozalekcyjna. Organizacje uczniowskie czynnie włączały się
w ogólnokrajowe akcje. Niestety, rok później - decyzją władz – budynek szkolny został przeznaczony do rozbiórki. Artykuły
w prasie stawiały retoryczne pytania „gdzie mają się uczyć dzieci z Gabonia?”. Sytuacja ta przyspieszyła starania związane
z budową nowego obiektu. Dzięki ofiarnej pracy społeczeństwa i dużej przedsiębiorczości dyrektora szkoły Pana Jana Mikulca szybko wzrastały mury nowego gmachu. Z zapałem zagospodarowano teren wewnątrz i wokół budynku. Ludność z dużym zaangażowaniem, aczkolwiek w sposób nie pozbawiony organizacyjnych i finansowych trudności ofiarowała państwu dar
w postaci nowej szkoły.